بعثت، نشانه مهرورزی خدا با خاکیان و باران رحمت بی‌‌ حد او بر زمینیان است.

 در این هنگام که بشریت در کویر خشک رذایل گرفتار بود؛ مردی در دل کوههای مکه، خدا را عبادت می‌کرد. در کنار بتها و ظلمها زندگی کرد ولی هیچ‌گاه بت را سجده نکرد و دامن مقدسش به ظلم آلوده نشد. به فرمود? امام حسن عسکری (ع):« چون چهل سال از عمر ایشان گذشت؛ حق تعالی دل او را بهترین دلها و خاشع‌تر و مطیع‌تر و بزرگتر از همه دلها یافت. پس به دیده آن حضرت نور دیگر داد و امر فرمود که درهای آسمان را گشودند و فوج فوج ملائکه به زمین آمدند. پس جبرئیل فرود آمد و اطراف آسمان و زمین را فرو گرفت و بازوی آن حضرت را حرکت داد و گفت: یا محمد بخوان، فرمود: چه بخوانم، گفت:

«اقرء باسم ربک الذی خلق خلق الانسان من علق»

*خدا تو را رحمت کند!

گفتم:«دوست داری رسول خدا (ص) از خداوند برایت طلب رحمت کند.» تعجب کرد و گفت« مگر ممکن است دوست نداشته باشم؟

گفتم پس بیا کمکم کن که رسول خدا (ص) فرموده اند :

خدا رحمت کند فرزندی را که به پدر و مادر خود کمک می کند، خدا رحمت کند پدر و مادری که به فرزند خود کمک می کنند، خدا رحمت کند همسایه ای را که به همسایه اش کمک می کند، خدا رحمت کند رفیقی را که به رفیقش کمک می کند، خدا رحمت کند همدمی را که به همدمش کمک می کند، خدا رحمت کند مردمی را که به حاکم خود کمک می کنند . (وسائل الشیعه، ج 11، ص592)

اوست که پیشوای پرهیزکاران و وسیله بینایی هدایت خواهان است. چراغیست با نور درخشان، ستاره‌ای ست فروزان و شعله‌ای با برق‌های خیره‌کننده و تابان... راه و رسم او با اعتدال، روش زندگی او صحیح و پایدار، سخنانش روشنگر حق و باطل و حکم او عادلانه است.

ای سینه ی مجروح ما مجروح طول غیبتت / در بعثت جدت همه چشم انتظار بعثتت

خورشید مکه کی رسد صبح طلوع نهضتت / بت های عالم بشکند با دست عزم و همتت

یا حق

التماس دعای فرج