***  دحوالارض  ***

زمین، گاهواره زندگی انسان و تمامی موجوداتِ زنده است، که با تمام کوه ها، دریاها، درّه ها، جنگل ها، چشمه ها و منابع گرانبهایش، نشانه ای از نشانه های آفریدگار به شمار می آید که آن را گسترانیده است.بیست و پنجم ذیقعده مصادف با روز دحوالارض ـ روز گسترش زمین، روز بسیار مبارکی است.

روز دحوالارض از روزهای پر برکت خدا برای بندگان سالک الی الله است همچنان که از انوار معصومین علیهم السلام ذکر شده است.بنا به فرموده امیر المومنین (ع): نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست وپنج ذی القعده بود. کسی که در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است خواهد داشت.توبه، استغفار، عبادت و شب زنده داری از اعمالی است که در شب دحو الارض سفارش و تأکید بسیاری برای انجام دادن آنها شده است. زیارت حضرت امام رضا ـ علیه السلام ـ بهترین و با فضیلت‌ترین عمل مستحبی این روز است.

در برخی از روایات این روز به عنوان روز قیام امام زمان مهدی موعود(عج) معرفی شده است. در کتاب شریف «المراقبات» روایت است که امام رضا ـ علیه السلام ـ فرموده اند: در شب بیست و پنجم ماه ذى القعده حضرت ابراهیم (ع) و حضرت عیسى (ع) متولد شده اند.

معنای دحوالارض

«دَحو» به معنای گسترش است و برخی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی اش تفسیر کرده اند. منظور از دحوالارض این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود. این آب ها، به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند. از سوی دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی ها و بلندی ها یا شیب های تند و غیرقابل سکونت بود. بعدها باران های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره ها گستردند. اندک اندک زمین هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع پدید آمد. مجموع این گسترده شدن، «دَحو الارض» نام گذاری می شود. 

پروردگار مهربان منٍ!

زمین را به ید توانای خویش گسترانیدی و مرا در منتهای بودنت هم آغوش آن نمودی! آنگاه چشمانم را به عنایت خویش بینا و قلبم را به نور وجودت روشن نمودی... مرا دریاب که در اقیانوس فراق چون تویی در تلاطم روزگار خویش،سوار بر کشتی وصال نجوا میکنم!  

******* 

یا حق

التماس دعای فرج